Quan el cos ja no tira, la ment ja no pensa, les emocions ballen en lliure descontrol… es que estic cansada. I m’adono que aquest cansament em porta a un espai del jo molt íntim, molt petit i amagat, molt estimat i molt vulnerable. De sobte, m’agrada poder-me sentir cansada, retrobar-me allà on jo continuo sent jo, potser més jo que mai, i no me n’havia adonat.
________________________
Cuando el cuerpo ya no tira, la mente ya no piensa, las emociones bailan en libre descontrol … es que estoy cansada. Y me doy cuenta que este cansancio me lleva a un espacio del yo muy íntimo, muy pequeño y escondido, muy querido y muy vulnerable. De pronto, me gusta poder sentirme cansada, reencontrarme allí donde yo sigo siendo yo, quizmás yo que nunca, y no me había dado cuenta.
Se descubre un nuevo mundo. Diferente a lo habitual. Gracias por el post, es precioso. me veo muy identificada ahora mismo con esto.
By: Soundshui Antonella Brunetti on 26 Juny 2012
at 10:07